1. Cani-eilanden: Tunesië is het meest noordelijke land van Afrika, met de Iles Cani ("Hondeneilanden") voor de kust van de stad Metline als het meest noordelijke punt van Afrika.

2. Samenstelling van de bevolking: De overgrote meerderheid (98%) van de Tunesische bevolking bestaat uit Arabieren en Berbers. Daarnaast zijn er ongeveer 1% Europeanen (voornamelijk Fransen en Italianen) en 1% anderen (voornamelijk Joden).

3. Gastronomie: Het nationale gerecht van Tunesië is couscous. De Tunesische keuken gebruikt voornamelijk viszeevruchten, olijven, honing, groenten en karakteristieke kruidenmengsels uit Noord-Afrika

5. Festivals: Er zijn een aantal festivals in Tunesië, waaronder: Carthage Film Festival, Sahara International Festival, Tabarka Jazz Festival en Sbeitla's Spring International Festival.

Tunesiens lange kystlinje ud mod Middelhavet (øverst) i kombination med det varme vejr gør landet til en eftertragtet turistdestination. De historische Karthago (nederst) is ook geschikt voor veel toeristen.

6. Toeristische attracties: De lange mediterrane kustlijn van Tunesië strekt zich uit over 1.148 km. In combinatie met het warme weer van het land maakt dit de kustlijn tot een van de belangrijkste toeristische attracties van Tunesië. Een andere belangrijke attractie is de stad Carthago, gesticht door Feniciërs in 814 voor Christus en later het centrum van verschillende grote rijken. Tegenwoordig staat de stad op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

7. Kairouan: Samen met Mekka, Medina en Jeruzalem is Kairouan in Tunesië een van de heiligste steden in de islamitische wereld. De stad werd in 670 na Christus gesticht door de Arabieren en werd in de loop der tijd een belangrijk centrum voor islamitisch leren. De stad trekt daarom al lang moslims uit vele delen van de wereld aan en is vandaag de dag de 6e grootste stad van Tunesië met 565.000 inwoners. Kairouan staat ook op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

8. Het Ottomaanse Rijk: In 1574 veroverden de Turken Tunesië en werd het land onderdeel van het Ottomaanse Rijk. Aan het eind van de 19e eeuw werd Tunesië getroffen door een dodelijke combinatie van pest en hongersnood, terwijl in de Ottomaanse hoofdstad politieke en sociale hervormingen plaatsvonden.

9. Franse heerschappij: In 1869 verklaarde Tunesië zich failliet en werd het overgenomen door een internationale commissie. In 1881 viel Frankrijk het land binnen en maakte er een Frans protectoraat van, hoewel Italië niet blij was met deze oplossing. Sindsdien zijn de Fransen en Italianen altijd de grootste Europese groepen in het land geweest.

10. Onafhankelijkheid: Tunesië werd in 1956 onafhankelijk van Frankrijk onder Habib Bourguiba, die later de eerste president van Tunesië werd. Sindsdien heeft het land slechts 2 presidenten gehad: Zine El Abidine Ben Ali en Moncef Marzouki (huidig).

11. Vandaag: De Tunesische revolutie begon op 17 december 2010, toen de 26-jarige groenteboer Mohamed Bouazizi zichzelf in brand stak. Zijn dood veroorzaakte een golf van protesten in de Arabische wereld, ook bekend als de Arabische Lente, die leidde tot het aftreden van verschillende presidenten in Arabische landen (waaronder de Tunesische president Zine El Abidine Ben Ali). De achtergrond was hoge werkloosheid, inflatie, corruptie, slechte leefomstandigheden en een gebrek aan verschillende politieke vrijheden zoals vrijheid van meningsuiting.

De lange kustlijn van Tunesië aan de Middellandse Zee (boven) in combinatie met het warme weer maakt het land tot een populaire toeristische bestemming. De historische stad Carthago (onder) trekt ook veel toeristen.